Dom Żeglarski Mila. Rejsy morskie, kursy żeglarskie, jachty

Bornholm

Duńska wyspa w południowo-zachodniej części Morza Bałtyckiego. Wschodnie, północne i zachodnie wybrzeża wyspy są skaliste, o charakterze klifów, dochodzących do 80 m wysokości, południowe wybrzeża są ukształtowane w postaci rozległych i szerokich piaszczystych plaż. Północna i środkowa część wyspy ma ukształtowanie pagórkowate, na południu przeważają krajobrazy równinne i wydmy. To zróżnicowanie krajobrazu sprawia, że wyspa jest niezwykle ciekawa pod względem turystycznym, a każdy port ma inny charakter. Oprócz wycieczek pieszych lub rowerowych na łonie natury można odwiedzić tu muzea, galerie, zamek Hammershus lub po prostu skosztować ryb w lokalnych restauracjach.

Hanö

Cztery kilometry na południowy wschód od półwyspu Listerlandet znajduje się wyspa Hanö. W miarę zbliżania się do celu podróży wyspa imponująco wyłania się z morza, a jej koroną jest dumna latarnia morska. W części północnej wyspy znajduje się wielki granitowy blok skalny, którego korona mierzy ponad 60 m. nad poziomem Bałtyku. W południowozachodniej części wyspy rozpościera się morena końcowa obfitująca w bloki skalne. „Worki z grochem” na cyplu północnym to ostroga brzegowa zbudowana z otoczaków, biegnąca w głąb morza. Składa się ona z milionów oszlifowanych przez wodę kamieni, które nieustannie znajdują się w ruchu, zmieniając kształt ostrogi w zależności od kierunku fal i wiatru. 4 Hanö (Natura 2000-område) Wysoka latarnia morska Na najwyższej płycie skalnej wyspy Hanö stoi wysoka na 16 m. latarnia morska, wzniesiona w latach 1904-1906. To jedna z najjaśniejszych latarni na Bałtyku. Jej światło dociera na odległość 23,5 mili morskiej, czyli na ok. 40 km. Co 13,5 sekundy latarnia wysyła trzy błyski światła w stronę morza. Na Hanö żyje około 300 danieli. W okresie Wojen Napoleońskich, w latach 1810- 1812, wyspa Hanö była bazą angielskiej floty wojennej podczas manewrów na Morzu Bałtyckim. Pamiątką z tych czasów jest miejsce pochówku angielskich marynarzy, znajdujące się na płytach skalnych między latarnią i ostrogą brzegową. Spoczywa tu 15 marynarzy. Duży, drewniany krzyż postawiono tu dopiero w 1973 r. w związku z wizytą angielskiej fregaty na wyspie. „HMS Plymouth 21st of June 1973” – tak brzmi napis na krzyżu, który został wykonany z masztu angielskiego statku.

Christianso

Duńska wyspa położona niedaleko Bornholmu wchodząca w skład archipelagu Ertholmene. Pierwsza wzmianka pisemna o wyspach pochodzi z ok. 1080 roku i mówi o powieszeniu bornholmskiego wikinga Egila za piractwo morskie. W 1684 król Danii Christian V w związku z trwającą wojną ze Szwecją postanowił stworzyć wysuniętą twierdzę morską, która stałaby się bazą wypadową dla duńskiej marynarki wojennej. Jego wybór padł na właśnie zdobyte, wraz z Bornholmem, Ertholmene. Pod kierownictwem norweskiego architekta ponad 450 robotników ufortyfikowało dwie wysepki: Christiansø i Frederiksø. Naturalny port stanowi cieśnina między tymi wyspami. Początkowo obie wyspy łączył most pontonowy, zastąpiony później obrotową kładką dla pieszych. Jedynie granit na fortyfikacje pochodził z miejscowego kamieniołomu. Resztę materiałów, w tym ziemię uprawną dowieziono na statkach. Od 1725 roku Twierdza Christiansø stanowiła ciężkie więzienie. Ostatni więzień zmarł w 1782 roku po czterdziestoletnim pobycie na wyspie. Większość budynków na wyspach pochodzi z czasów budowy twierdzy. Wszystkie znajdują się pod ochroną. Wśród nich można wymienić m.in.: Bastion Rantzaua, mury obronne, Fængsel – więzienie na Frederiksø czy kościół z dzwonnicą na Christiansø. Nowe budownictwo jest zabronione, nie wolno też zmieniać wyglądu zewnętrznego zabytków. Na wyspach nie ma źródeł słodkiej wody. Dostępna jest jedynie deszczówka, która zbiera się w starych wyrobiskach po kamieniołomach. Aby ograniczyć zużycie wody pitnej, w toaletach stosuje się wodę morską.